Op mijn vakantie had ik eindelijk de tijd (lees: nam ik eindelijk de tijd) om een boek te lezen dat al tijden op mijn lijstje stond. Het nieuwste deel van de Harry Potter delen. Of tenminste: het verhaal van ná Harry Potter. Ik heb het natuurlijk over Harry Potter and the Cursed Child. Een Engels geschreven boek in script-vorm: iets wat me een tijd lang heeft tegengehouden. Toch besloot ik het er op te wagen en las het boek binnen een paar dagen uit.
Harry Potter and the Cursed Child
Zoals ik al eerder noemde is het boek geschreven in het Engels, net als alle Harry Potter boeken dit oorspronkelijk zijn. Ik kwam er pas tijdens mijn zoektocht voor deze review achter dat de Nederlandse versie inmiddels ook te koop is: deze vind je o.a. hier mocht je hier benieuwd naar zijn. Zelf heb ik het boek in het Engels gelezen, aangezien ik weet van de Harry Potter boeken dat er veel Engelse humor in zit, die in het Nederlands gewoon echt lang niet zo goed over komt.
Daarnaast is het boek heel anders geschreven dan dat de andere boeken van J.K. Rowling over Harry Potter geschreven zijn. Dit boek is namelijk geschreven in de vorm van een toneelstuk. Het toneelstuk is inmiddels ook al meerdere malen uitgevoerd, en zo ver ik het op dit moment kan vinden wordt het nog gespeeld in Londen.
Het verhaal zelf gaat niet zozeer over Harry. Dit verhaal gaat verder waar de Harry Potter boeken ophielden: op perron 9 3/4 met de kinderen van Harry, Ginny, Ron, Hermelien en Draco die worden uitgezwaaid voor hun eerste jaar op Zweinstein. Het verhaal speelt dan ook af rondom de jongste zoon van Harry en Ginny: Albus. Albus raakt bevriend met de zoon van Draco: Scorpius, waar verhalen over rondgaan dat hij de zoon van Voldemort zou zijn. Samen met Scorpius gaat Albus terug in de tijd vanwege een ruzie met zijn vader. Vanuit hier gaat er natuurlijk van alles mis, maar hier zal ik niet te veel over verklappen.
Mijn mening over het boek
Ik begon aan het boek met een mengeling van gevoelens. Aan de ene kant was ik ontzettend enthousiast over het feit dat er een nieuw Harry Potter boek voor mijn neus lag. Ik ben gek op de boeken en films over de toverwereld. Aan de andere kant wist ik niet zo goed wat ik moest denken over de manier van schrijven. Een script-vorm leek me niet erg lekker weglezen, vandaar dat ik het ook aardig lang heb uitgesteld.
Al tijdens het eerste hoofdstuk merkte ik echter dat ik helemaal geen last had van deze vorm van schrijven. Het was eventjes wennen, maar al halverwege het eerste hoofdstuk (of eerste scene, moet ik zeggen) was ik hier aan gewend en las het ontzettend snel weg. Ik had het boek dan ook al binnen een paar dagen uit. En dan heb ik me nog ingehouden om niet aan een stuk door te lezen.
Wat dit betreft lijkt het boek namelijk heel erg op de rest van de Harry Potter boeken: het trekt je mee in het verhaal en je wilt niet stoppen met lezen. Gezien het boek niet erg dik is en korte hoofdstukjes heeft door de manier van schrijven ben je er dan ook snel doorheen. Ergens vond ik dit erg jammer, aangezien ik hierna dus opnieuw zonder verhalen zat over mijn geliefde toverwereld.
Ik kan in ieder geval wel zeggen dat ik het een onwijs leuk boek vond om te lezen en het iedereen kan aanraden dat van de toverwereld van Harry Potter houdt. Je leest er zo doorheen, maar dit komt ook door de toffe verhaallijn en spanning die in het verhaal zit. Als ik ooit de mogelijkheid krijg om naar de toneelvoorstelling te gaan dan zou ik deze kans zeker aangrijpen.
4 Comments
Ik herken me er helemaal in. Ik stel het lezen van dit boek alleen maar uit omdat ik een beetje opzie tegen de schrijfstijl. Ik ben alsnog wel heel benieuwd!
Die viel mij dus uiteindelijk heel erg mee gelukkig! Ik ben benieuwd wat jij ervan gaat vinden ^^
Het toneelstuk is heel tof! Zou zo nog een keer gaan als ik het geld genoeg zou hebben haha.
Leuke bespreking, Irina.
Al zou ik ’tijdens’ mijn vakantie schrijven of ‘op mijn vakantie’
Knap van je dat je het boek in het Engels las!