Film review | Happy Death Day

Dinsdag ging ik opnieuw samen met mijn moeder naar de bioscoop. Twee weken terug zaten we er nog om de film IT te zien en toen ik de weekvlog van deze week online zette kreeg ik als tip om ook naar de film Happy Death Day te gaan. Ik had al een aantal trailers voorbij zien komen en besloot om gewoon te gaan. Vandaag vertel ik je wat ik van de film vond.

In Happy Death Day speelt Jessica Rothe (La La Land) een studente die steeds dezelfde afschuwelijke dag waarop ze wordt vermoord opnieuw meemaakt, en er keer op keer achter probeert te komen wie haar wil vermoorden. – Bron

De film wordt een horror/thriller genoemd en is dan ook voor 16 jaar en ouder. Zelf vond ik het niet zo zeer een horror film, eerder een thriller. Als ik hem vergelijk met IT (die ook als horror/thriller genoemd staat) vind ik IT toch wel echt meer horror dan dit.

Zelf was ik heel erg benieuwd of deze film de spanning erin zou kunnen houden, aangezien je toch alsmaar opnieuw dezelfde dag beleefd. Ik moet dan ook zeggen dat ik niet de hele film door op het puntje van mijn stoel heb gezeten, wat ik bij een horror/thriller toch wel het leukst vind. Iedere keer dat de hoofdrolspeelster werd vermoord werd ze namelijk weer opnieuw wakker in hetzelfde bed en moest dezelfde dag opnieuw beleven. Hoewel deze dagen toch alsmaar iets van elkaar verschilden doordat zij op onderzoek uit ging wie haar moordenaar was vond ik wel dat de spanning bij mij af nam wanneer het weer ochtend was. Je wist immers dat ze pas rondom de avond weer geconfronteerd zou worden met haar moordenaar.

Toch moet ik zeggen dat ik het absoluut geen slechte film vond. Ik vond hem erg origineel bedacht en heel anders dan andere films die ik heb gezien. Daarnaast hadden mijn moeder en ik nooit dit einde verwacht en nooit gedacht dat dit de moordenaar zou zijn. Dat vind ik zelf altijd extra tof: wanneer je een einde niet al mijlenver ziet aankomen.

Naast het hele verhaal rondom de moordenaar vind ik ook de verandering in de hoofdrolspeelster erg leuk om te zien. Ze begint als een ijskoude tante die gewoon zegt wat ze bedoelt en eigenlijk gewoon helemaal geen rekening houdt met anderen. Aan het einde van de film zie je dat ze een hele transformatie hierin heeft doorlopen door wat ze heeft moeten meemaken.

Al met al kan ik deze film zeker aanraden om te zien, maar houdt er wel rekening mee dat het geen enge film is en je niet continu op het puntje van je stoel zult zitten. Wanneer je er met die verwachtingen aan begint kan ik je garanderen dat je een leuke avond tegemoet gaat.