De afgelopen jaren is het een soort traditie voor mij geworden om op oudjaarsdag een brief te schrijven aan het voorafgaande jaar. Een soort reflectie op het jaar: wat heb ik gedaan, hoe voelde ik me en wat heb ik dit jaar eigenlijk bereikt? De brieven aan 2015, 2016 en 2017 kun je terug lezen, maar vandaag is het tijd voor een brief aan 2018: het jaar waarin ik thuis zat met een burn out.

2018…

in tegenstelling tot andere jaren begon ik je niet met enthousiasme, goede moed of hoop. Ik begon je kapot, opgebrand en met geen idee wat het jaar me zou gaan brengen. Pas een paar weken geleden had ik te horen gekregen dat ik overspannen was en het enige wat ik kon was de hele dag door moe zijn.

Mijn blog had twee weken lang stil gelegen door mijn burn out, en ondanks het feit dat ik wist dat ik mijn rust moest nemen bleef er iets aan me knagen. Mijn blog en YouTube kanaal zijn mijn alles: ik wilde er niet mee stoppen. Uiteindelijk vond ik dan ook een middenweg: ik uploadde alleen wanneer ik de zin en energie ervoor had. Dit was vaak maar één keer per week, wat voor mij als falen voelde.

In de loop van het jaar voelde ik me stukje bij beetje beter worden. Mijn energielevel ging alsmaar iets omhoog, maar mijn batterij is nog lang niet volledig opgeladen. Door de therapie sessies die ik om de week heb kwamen er allemaal herinneringen en gevoelens omhoog, die er soms voor zorgden dat ik nog rotter in mijn vel kwam te zitten. Het jaar had door dit alles dan ook flinke pieken en dalen.

Ik begon aan alles te twijfelen: wat wilde ik nu eigenlijk echt met mijn leven? Wil ik hierna weer verder met mijn studie? Wil ik gaan werken? Hoe maak je de juiste keuzes voor jezelf wanneer iedereen wel iets van je verwacht?

Naast dit alles heb je me ook goede dingen gebracht. Zo heb ik dit jaar mijn passie voor Instagram ontdekt en ben ik hiermee flink aan de slag gegaan. Ik vind het heerlijk om de mooiste locaties te zoeken voor foto’s, prachtige flatlays te ontwerpen en me te verdiepen in fotografie.

Daarnaast heb ik dit jaar nieuwe vriendschappen gesloten. Ik werkte samen met een aantal hele lieve YouTubers die ik ook echt vriendinnen mag noemen en ondanks mijn burn out kreeg ik het voor elkaar om in de decembermaand om de dag een video te uploaden.

Wat betreft de groei van mijn blog, YouTube kanaal en Instagram account kan ik simpel zijn: ze groeien lang niet zo snel als ik had gehoopt. Dit is ook niet zo gek wanneer je bedenkt dat ik minder ben gaan posten dan hiervoor. Maar toch is er iets in mij dat zou willen dat het ineens de lucht in schoot: zo ver dat ik er misschien zelfs wel van zou kunnen leven.

Door mijn burn out ben ik er ook achter gekomen dat ik hoogsensitief ben. Iets wat ik niet als negatief zie, maar wel iets waar ik mee moet leren omgaan. Het verklaart grotendeels waarom ik zo snel moe ben, en waarom ik me van sommige dingen zo ontzettend veel aantrek.

Qua fysieke gezondheid merk ik dat ik door mijn burn out flink wat ben aangekomen. Ik had niet altijd de energie om te sporten, waardoor ik vrijwel alleen heb paardgereden dit jaar. Het feit dat ik ben aangekomen probeer ik te accepteren: bodypositivity is voor mij belangrijker dan een getal op de weegschaal. Natuurlijk zou ik graag mijn oude lijf terug hebben, maar dit komt wel weer wanneer ik beter ben. Voorlopig is selflove veel belangrijker.

2018: je was een jaar vol met ups en downs, waarin ik ontzettend veel over mezelf heb geleerd. In 2019 ga ik er alles aan doen om uit deze burn out te komen, om te leren gaan met mijn hoogsensitiviteit en te ontdekken wat ik zelf nu écht wil doen.

Ik wens jullie allemaal een fijne jaarwisseling en ik spreek jullie weer in 2019!